Το “Eυλογητός” για σωστή ανακύκλωση στη Μύκονο!
του Δημήτρη Ρουσουνέλου
από www.karvouna.wordpress.com
Ματογιάννι της δεκαετίας του ’60, το κομμάτι ανάμεσα στο μπακάλικο της Γιώργου και της Δήμητρας Δακτυλίδη δεξιά και του Μανώλη και της Γεωργίας Ρουσουνέλου αριστερά. Στο βάθος “Γάιδαρος Απορριμματοφόρο” με οδηγό την Μαργαρώ Κιούκα. Άλλες εποχές, δύσκολες συνθήκες, όμως σε μια Μύκονο πεντακάθαρη… κατά συνείδηση!
Μύκονος και ανακύκλωση. Μια ιστορία που έχει αρχή μέση και τέλος. Ένα παραμύθι που ως τώρα είχε απίστευτη πλοκή. Ξεκινά από πολύ παλιά, αν θυμάμαι καλά από την δημαρχία Αποστόλου, με τις πρωτοβουλίες συλλόγων, σχολείων και προσώπων και με κίνδυνο να αδικήσω κάποιους θα αναφέρω τα ονόματα του Μιχάλη Ασημομύτρη (Βολάκι), του Πέτρου Τόλη, του Ηλία Αθυμαρίτη κ.ά.
Επιτέλους χτες μια μικρή σπίθα έγινε φλόγα, έγινε πρόταση με σάρκα και οστά, έγινε ουσία κι ευτυχώς είναι μια προσπάθεια που αγκαλιάστηκε από όλους. Δεν είναι η πρώτη, είναι όμως η πιο δυναμική, η πιο αποφασιστική, η πιο “στο μη παρέκει” ελθούσα πρόταση, που αναπτερώνει τις ελπίδες να βάλουμε επιτέλους τη Μύκονο στις πολιτισμένες νησίδες του 21ου αιώνα. Αργήσαμε! Αυτή είναι η αλήθεια. Αργήσαμε και η καταστροφή που έχει γίνει στον τόπο είναι απίστευτη. Δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες αλλά αυτό που συμβαίνει τα 2 τελευταία χρόνια είναι βαθιά πληγή στον πολιτισμό μας και η ευθύνη βαραίνει όλους μας. ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Δεν έχει καμιά σημασία ποιον λιγότερο και ποιον περισσότερο. Το κακό ξεκινάει από πιο μακρυά. Από όταν οικονομικοπολιτικά παιχνίδια της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής δεν άφησαν αυτόν τον τόπο να βάλει το νερό στο σωστό αυλάκι, ώστε σήμερα να ξέρουμε για τι μιλάμε. Δυστυχώς σε εκείνο το σχολείο φοίτησαν και μάλιστα πήραν πτυχίο “Αριστίνδην”, όλοι όσοι σήμερα μας διοικούν με τα γνωστά αποτελέσματα. Όμως ακόμα κι έτσι, σήμερα ξεκινά κάτι καινούργιο. Κι εδώ καλούμαστε όλοι μαζί να αποδείξουμε ότι η έως τώρα πρακτική μας ήταν τυχαίο γεγονός. Ότι μπορούμε να υπερνικήσουμε τον κακό μας εαυτό και να δούμε το μέλλον της Μυκόνου με ένα άλλο μάτι. Κι επειδή πολύ σκουπίδι κάθε μορφής αφήσαμε πίσω μας στα χρόνια που πέρασαν, ας είναι αυτή η αφορμή για μια αλλαγή. Ας δούμε τα σκουπίδια μας αλλιώς. Σαν πρώτη ύλη, σαν προϊόντα που μπορούν να μας αλλάξουν, σαν ανθρώπους, σαν κοινωνία, σαν συμπολίτες. Γιατί τα “Καλύτερα Νησιά του Κόσμου” σαν τουριστικοί προορισμοί, είναι σαν την γυναίκα του Καίσαρα: πρέπει και να είναι και να φαίνονται καλύτερα!
Ανακλύκλωση σημαίνει λιγότερα απορρίμματα και περισσότερα χρήσιμα προϊόντα βγαλμένα μέσα από τον όγκο των υλικών που μέχρι χτες πετάγαμε.
Ανακύκλωση όπως την αντιλαμβάνομαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά:
η ενσεινήδητη εκείνη πρωτοβουλία μιας ομάδας ανθρώπων, μιας πόλης, που αποφασίζει για ένα καλύτερο περιβάλλον μέσα σε πολεμικές συνθήκες, όπου η μάχη είναι διαρκής και αδυσώπητη ανάμεσα στον τεχνολογικό πολιτισμό που κατακτά μια κοινωνία και την ανάγκη αυτής της ίδιας κοινωνίας να ζήσει σε ένα περιβάλλον απαλλαγμένο από τις αρνητικές συνέπειες του ίδιου του πολιτισμού της.
Είναι μια μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτο. Είναι μια μάχη συνείδησης.
Θα αδικούσα αυτές τις σκέψεις αν ανέλυα εδώ περισσότερο τα καλά και τα κακά ή αν έπιανα καρκάνι κρίνοντας τα της χτεσινής ιδρυτικής εκδήλωσης για την δημιουργία του Κοινωνικού Συνεταιρισμού ΜοικοΝΟΣ.
Δεν με ενδιαφέρει η λεπτομέρεια.
Δεν με ενδιαφέρει ποιοι είναι από πίσω εθελοντές και πρωτεργάτες.
Με ενδιαφέρει ποιοι είναι μπροστά. Ποιοι συμμετέχουν και συναποφασίζουν.
Με ενδιαφέρει να γίνει επιτέλους κάτι. Να γίνει και να πετύχει.
Κι αυτό ακριβώς είναι το προσωπικό μου στοίχημα. Για αυτό παλεύω από σήμερα κιόλας το πρωί. Για αυτό αξίζει να παλέψουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Στην ανάγκη από σήμερα κιόλας και κάποιοι από χτες κι από …προχτες, γιατί αξίζει να κοιμόμαστε αγκαλιά με τα προς ανακύκλωση πεντακάθαρα προϊόντα μας, τακτοποιημένα και έτοιμα προς παράδοση, στην μόνη ελπίδα που έχει απομείνει σ’ αυτό το πολύπαθο νησί. Γιατί αν δεν είναι σε λίγες μέρες σε ένα μήνα ή περισσότερο, δεν μπορεί παρά να έρθει η στιγμή που θα χτυπήσει η πόρτα του σπιτιού μας και ένας άνθρωπος ενσυνείδητος, εθελοντής ή εργαζόμενος με το καπελάκι της εταιρίας ΜΟΙΚΟΝΟΣ θα μας απαλλάξει από το πλαστικό, το χαρτί, το αλουμίνιο και ό,τι άλλο αποφασιστεί, που ως τώρα μόλυνε τον τόπο μας.
Κυρίως όμως ο άνθρωπος με το καπελάκι του μυκονιάτικου Κοινωνικού Συνεταιρισμού ΜοικοΝΟΣ θα μας απαλλάξει από το βάρος που φέρουμε στη συνείδησή μας. Όσοι μπορούμε και φέρουμε ένα τέτοιο βάρος. Οι άλλοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, τίποτα, που δεν το έχουν ήδη χαμένο.
Αυτή είναι η εικόνα μας. Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αλλάξει. Σήμερα κιόλας!
ΜοικοΝΟΣ 